|| Om tat sat ||

||ఓం తత్ సత్||
శ్లో||తథా గతాం తాం వ్యధితామనిందితామ్
వ్యపేతహర్షాం పరిదీన మానసామ్|
శుభాం నిమిత్తాని శుభాని భేజిరే
నరం శ్రియా జుష్ట మిహోప జీవినః||1||
స||తథాగతాం వ్యథితాం అనిందితాం వ్యపేత హర్షాం పరదీనమానసామ్ శుభామ్ తాం శ్రియా జుష్టం నరం ఉపజీవనః ఇవ శుభాని నిమిత్తాని భేజిరే ||
తా|| అనుకోకుండా ఇశ్వర్యము లభించినవాని దగ్గరకు ఆశ్రితులు చేరినట్లు దుఃఖముతో బాధలో నున్న, నిందింపబడలేని, కించిత్తు కూడా హర్షములేని, ఆ సీతాదేవిని శుభసూచనలు చుట్టు ముట్టినవి.
||ఓం తత్ సత్||

సుందరకాండ.
అథ ఏకోనత్రింశస్సర్గః

అనుకోకుండా ఇశ్వర్యము లభించినవాని దగ్గరకు ఆశ్రితులు చేరినట్లు దుఃఖముతో బాధలో నున్న, నిందింపబడలేని, కించిత్తు కూడా హర్షములేని, ఆ సీతాదేవిని శుభసూచనలు చుట్టు ముట్టినవి.

అందమైన కేశములు గల ఆ సీత యొక్క నడుమ నల్లగా చుట్టూ తెల్లగా వున్నవిశాలమైన ఎడమ కన్ను, కొలనులో చేప చేత కొట్టబడి కదిలిన పద్మమువలె, స్పందించెను. గుండ్రముగా పుష్ఠముగా వున్న ఆమె ఎడమ భుజము, అగరు చందనములకు తగినట్టి, చాలాకాలము ప్రియునికి తలగడలాగ ఒప్పారిన ఆమె ఎడమభుజము కూడా అప్పుడు కంపించినది. ఏనుగు తోండములా లావైన పరిపుష్ఠమైన అందమైన ఒకదానికొకటి దగ్గరగా ఉన్న ఆమె తొడలలో ఎడమ తొడ చలించి రాముడు ముందు నిలచినట్లు సూచించెను.

మళ్ళీ అమలమైన కళ్ళు , మంచిదంతముల వరుస, అందమైన అవయములు కల, బంగారముతో సమానమైన వర్ణముకల ఆ సీత నిలబడగా, ధూళిచే కప్పబడిన ఆమె వస్త్రము శుభసూచకముగా కొంచెము పక్కకి జారెను.

ముందుకూడా సాధువులు సిద్ధులచే చెప్పబడి, ఇదివరకు అనుభవపూర్వకముగా ఫలములను ఇచ్చిన ఈ శుభసూచనములచేత, చక్కని కనుబొమ్మలు కల సీత, ఎండిపోయిన విత్తనము వర్షము పడగానే అంకురించిన రీతిలో ఆనందపడెను.

అప్పుడు బింబాఫలములాంటి పెదవులు కల, అందమైన దంతములు, వంకర తిరిగిన కనురెప్పల తో విశాలమైన కళ్ళు కల ముఖముతో, రాహు ముఖము నుండి విడివడిన చంద్రుని వలె, సీత ప్రకాశించెను. శోకమునుండి విడివడినట్టున్న, అలసత్వము పోయి హర్షముతో నిండి శుద్ధమైన మనస్సుతో ఉన్న పూజ్యురాలైన సీత, శుక్లపక్షము నాటి చల్లని చంద్రుని వలె శోభించెను.

ఈ విధముగా శ్రీమద్వాల్మీకి రామాయణములో సుందరకాండలో ఇరువది తొమ్మిదవ సర్గ సమాప్తము.

||ఓం తత్ సత్||

శ్లో||సా వీత శోకా వ్యపనీత తంద్రీ
శాంతజ్వరా హర్షవివృద్ధసత్వా|
అశోభతార్యా వదనేన శుక్లే
శీతాంశునా రాత్రి రివోదితేన ||8||
స|| అర్యా సా వీతశోకా వ్యపనీతతంద్రీ శాంతజ్వరా హర్షవిశుద్ధసత్త్వా వదనేన శుక్లే ఉదితేన శీతాంశునా రాత్రిః ఇవ అశోభత||
తా||అప్పుడు పూజ్యురాలైన , శోకమునుండి విడివడినట్టున్న, అలసత్వము పోయి హర్షముతో నిండి శుద్ధమైన మనస్సుతో ఉన్న ఆ సీత శుక్లపక్షము నాటి చల్లని చంద్రుని వలె శోభించెను.
||ఓం తత్ సత్||